slimme kakkerlakken

Tanja was een leergierig kind, altijd al geweest. Ze verbaasde menigeen toen ze op vijf jarige leeftijd haar eerste kinderboek kon lezen. Een aantal mensen dacht dat haar ouders het boekje zo vaak hadden voorgelezen, dat ze het boekje uit het hoofd kende. Maar nee, ze kon echt al lezen. Ze wilde zich graag ontwikkelen. Als ze niets te leren had, was ze ongelukkig, voelde ze zich leeg en wist ze niet wat ze met zichzelf aan moest.

Op de basisschool ging liep ze al snel voor op haar klasgenootjes. Ze kreeg extra leerstof van de leerlaren om haar te prikkelen. Hierdoor die viel ze ook bij haar klasgenootjes op en dit was lang niet altijd positief. Kinderen waren snel jaloers en als je anders was dan de rest, dan hoorde je er niet bij. Groepjes op het schoolplein vormden zich snel aan de hand van de kleding die je aanhad, de cijfers die je haalde, de werkstukken die je maakte en de fiets waar je op reed. Zij had dit allemaal niet. Haar ouders waren niet rijk en konden met moeite rondkomen. Ze was blij dat haar kleren in ieder geval schoon en heel waren, dat ze schoenen had en dat ze naar school toe kon. Helaas zorgde dit, en haar intelligentie ervoor dat ze buiten de boot viel. Een meisje trok zich het lot van Tanja aan en zocht haar in de pauzes op. Ze speelden samen en werden hele goede vriendinnen.

Na groep 8 van het basisonderwijs, ging Tanja naar het gymnasium. Een logische keuze na haar loopbaan op de bassischool. Het was een niveau wat ze goed kon volgen. Ze moest er wel wat voor doen, maar dat vond ze niet erg. Dat deed ze liever dan helemaal niet hoeven te leren. Haar vriendin van de basisschool ging naar de Havo, maar de twee bleven een innig contact met elkaar houden. Het verschil qua opleiding maakte hen niets uit, het was het gevoel wat ze bij elkaar hield. Vijf jaar zaten ze samen op de middelbare school, waarna hun wegen zich van elkaar scheidden. Tanja moest nog 1 jaar tot haar eindexamen, maar haar vriendin was al klaar en verhuisde naar de andere kant van het land voor haar beroepsopleiding.

Verdrietig was Tanja er niet om, ze wist dat dit ging gebeuren. Ze wenste veel succes en hoopte haar nog een keer weer te zien. Dat gebeurde in het begin nog wel, maar naar mate de tijd verstreek, verwaterde het contact tussen Tanja en haar vriendin. Tanja dook meer en meer de boeken en in en vulde haar hoofd met kennis. Enkel om het lege gevoel te kunnen onderdrukken.

Met hoge cijfers haalde Tanja haar gymnasiumdiploma wat haar een vrijbrief gaf voor de universiteit. Psychologie was haar keuze. Hoewel ze vroeger nooit veel contact met mensen had, was ze wel heel nieuwsgierig naar gedachtegangen van mensen, naar ziektebeelden, naar wat er in mensen om ging. Ze wilde als het ware de mens van binnen en van buiten kennen, al was het maar om te kunnen plaatsen waarom er iets bestond als jaloezie.

Het waren pittige jaren op de universiteit voor Tanja. Hard studeren, veel onderzoek doen, tot diep in de nacht aan het werk. Toch had ze het er voor over. De studie voedde haar, gaf haar voor het eerst in haar leven voldoening en Tanja bloeide op. Ze voelde zich fantastisch, mede doordat ze een jongen had leren kennen die een gevoel in haar had wakker gemaakt. Voor het eerst een blij gevoel, wat haar warm maakte van binnen, wat haar vervulde. Ze kende het alleen uit boeken, was hier geen ervaringsdeskundige in. Ook op het gebied van intimiteit was ze een beginner. Seks kende ze van wat ze op tv zag, maar had nooit durven dromen van het genot dat het gaf. Deze jongen had op dat gebied meer ervaring en was geduldig, gaf haar een vertrouwd gevoel en liet haar voor de eerste keer ervaren wat een orgasme inhield.

Ze leefde op een roze wolk waar ze niet vanaf wilde stappen. Het was zo mooi, bijna te mooi. En naïef als ze hierin was door haar onervarenheid, bleef ze geloven dat dit gevoel zou blijven. Wat ze niet wist, was dat deze jongen er andere gedachten op na hield. Hij vond haar leuk, maar een relatie zat er niet in. Nee, ze was lekker voor een nacht, maar daar hield het mee op. Hij reageerde niet op haar telefoontjes, berichtjes, mailtjes en brieven. Negeren, dat was wat het beste werkte wist hij uit ervaring. Tanja had na een week bellen door waar ze stond in deze “relatie”. Woest was ze, gekwetst tot in het diepst van haar hart. Hij had haar enkel gebruikt voor zijn eigen genot. Ze kon alle standjes doen voor en met hem, alleen voor zijn eigen genot. Een heel weekend lang had ze liggen huilen, had ze al haar kussens door de kamer gegooid en hulde ze zichzelf in medelijden. Tot de maandag aanbrak en zij weer aan de studie moest. Fanatieker dan ooit stortte ze zich op haar onderzoeken. Ze liep op het laatst van de studie en ze wist dat het nu of nooit was. Ze zou zich niet meer laten verleiden door haar gevoel, nee haar studie ging nu voor. Ze moest de kennis die ze had opgedaan gebruiken. Het werd een soort van mantra. Alle gegevens moesten verzameld worden en daar moest ze een afstudeerscriptie van maken.

De weken gingen voorbij en Tanja was klaar met het verwerken van haar gegevens. Ze had haar scriptie ingeleverd en kon nu wachten op de beoordeling van de afstudeerleraar en de examencommissie van de universiteit. Als het een voldoende zou zijn, zou ze haar diploma in huis hebben. Dan was ze klaar met haar opleiding en kon ze aan het werk.

Tanja kreeg, zoals ze al verwachtte, een positieve beoordeling op haar scriptie en was hiermee verzekerd van haar diploma. Ze was trots op zichzelf. Jaren hard werken werden nu beloond met een papiertje waarmee haar toekomst open lag. Ze had zich in de weken na het afronden van haar scriptie gestort op het zoeken naar een baan. De perfecte baan, want voor minder wilde ze niet aan het werk. Het moest haar een gevoel van voldoening geven, het moest haar hersenen prikkelen en bezig houden. Het moest uitdaging bieden en geen dag mocht hetzelfde zijn. En deze had ze gevonden. Ze was aangenomen bij een forensisch psychologische kliniek op voorwaarde dat ze haar diploma had gehaald. En dat had ze. Ze belde die middag met haar nieuwe werkgever en hij vertelde haar dat ze maandag werd verwacht om negen uur ’s ochtends.

Na deze dag vol emoties nam Tanja ’s avonds een wijntje om haar toekomst te vieren. Het zag er rooskleurig uit en zo zag Tanja zichzelf ook. Alsof er een last van haar schouders was gevallen en ze nu ontdekte wat vrije tijd was. Na de eerste uren in vreugde te hebben doorgebracht begon de wijn zijn werk te doen. Tanja werd slaperig en besloot in bed te kruipen. Ze mocht van zichzelf nu slapen, ze mocht toegeven aan de moeheid. Op krachten komen, want maandag werd er van haar verwacht dat ze haar wijsheid en kennis zou toepassen op mensen die behandeld moesten worden. Mensen die verschrikkelijke dingen hadden gedaan.

Die nacht werd Tanja wakker, badend in het zweet. Eerst dacht ze dat dit kwam omdat ze vergeten was het raam open te zetten. Of dat de wijn er voor zorgde dat ze het zo warm had. Ze draaide zich om en hoopte snel weer in slaap te vallen. Een kwartier later was ze nog wakker en voelde ze daar nu wat langs haar been naar boven kruipen? Tanja trok wilde de dekens van zich af en daar zag ze haar belagers. Kriebelende beestjes, het leken wel kakkerlakken, kropen bij haar benen omhoog. Tanja bekeek ze eens goed en deze beestjes keken haar recht in haar ogen aan. Ze waren woest en waren uit op wraak. Tanja kroop achteruit, totdat ze tegen haar hoofdeind zat en niet verder kon. Ze ging op haar bed staan en sprong van het bed af. De kakkerlakken bleven haar volgen en dreven haar de hoek in. Tanja gilde het uit. Haar onderbuurmeisje was op het gegil afgekomen en opende de kamerdeur van Tanja. Ze keek de kamer rond en zag haar in de hoek staan. Ze vroeg Tanja wat er was en Tanja antwoordde dat ze werd belaagd door kakkerlakken. Haar onderbuurmeisje zag niets, alleen  Tanja die bang en onbereikbaar was.  Tanja opende  het raam en sprong  van de derde verdieping naar buiten. De hulpdiensten waren snel ter plaatse. Tanja leefde nog, maar had geen hersenactiviteit meer. Onderzoek wees uit dat de vrije tijd en rust voor een psychose hadden gezorgd. De jonge en slimme Tanja was hersendood en zou nooit meer gebruik kunnen maken van haar wijsheid en kennis.