Yoga (uit de oude doos)

Elke donderdagavond is het bij mij yoga-avond. Anderhalf uur lang mijzelf in onmogelijke poses wurmen en dat ter ontspanning. En als je nu denkt dat het heel zweverig is, absoluut niet. Het is inspannend en vermoeiend. Maar goed, ik dwaal af....
Een keer voordat ik naar de yoga toeging, hadden mijn partner en ik een gezellig moment met ons tweetjes. Mijn partner knalt er nog even uit, voordat ik naar de yoga toe ga, dat we aan preyogale ontspanning hebben gedaan. Een bezigheid die vaak tussen twee mensen plaatsvindt en meestal achter gesloten deuren met de gordijnen dicht.

Deze uitspraak zorgde de week daarna voor veel hilariteit tussen mij en Iris. Ik had haar een mailtje gestuurd met de uitleg van de preyogale ontspanning en een hilarische middag met veel tena-momenten was geboren.
Wij gingen van biggetjesroze wol, naar krulstaartjes die kwispelen en eindigden de middag met het grote zwarte ding uit Meppel, wat met roze beveerde handboeien lag vastgebonden en waar je ZIT ZIT ZIT tegen roept. Tot slot kwam er nog een conclusie dat ik nu niet meer op een normale manier naar de yoga toe kon. Ik zou daar wel het een en ander te verklaren hebben wanneer ik daar een tena-moment zou hebben. En "binnenpretje" is dan niet genoeg.


In de yoga-groep zitten over het algemeen vrouwen. Lieve vrouwen, oudere vrouwen, jonge vrouwen en MANNEN. Een van hen heet Jan Doedel.

Jan Doedel heeft bij mij een waar tena-moment gecreeerd. We deden een oefening waarbij alleen je buikspieren bewegen. Vraagt de yoga-lerares op een gegeven moment of het allemaal lukt en of we het kunnen laten bewegen. Zegt Jan Doedel tegen haar: "ja er beweegt wel wat." Nou, ik had het niet meer. Ik zag gelijk het beeld voor me van het grote zwarte ding wat ik tot kalmeren bedaar en vast bind met handboeien.

Je begrijpt dat ik vanaf dat moment geen normale yoga-avond meer heb gehad en steeds als ik Jan Doedel zie, lig ik toch weer helemaal in een deuk.

Ik heb de yoga nu ook opgezegd, ik kan niet meer serieus meedoen. Jan Doedel ligt bijna elke les naast me en ik hoef maar te kijken en de les is alweer verpest. Wel heb ik nu enorm goed ontwikkelde lachspieren.