Vier jaar geleden was hij in Gouda begonnen bij een kaasmakerij.
Niet het beroep wat hij wilde, maar zijn geldnood dwong hem te werken. En elk
vrij baantje greep hij aan. Hij had voor de kaasmakerij al vele andere baantjes
gehad, maar geen enkel baantje bood hem wat hij nu had. Nachtdiensten en
daarmee een gevoel van vrijheid.
Hij was een man van eind twintig en was er sinds vijf jaar achter dat hij een voorkeur had voor mannen. Het was voor hem een moeilijke periode. Er werd bij hem thuis niet vrij over gedacht en al helemaal niet over gesproken. De stap om uit huis te gaan was dan ook niet verwonderlijk. Dan had hij de vrijheid.
Nadat hij het ouderlijk huis had verlaten, had hij het zijn ouders verteld. Zijn moeder barstte in tranen uit en zijn vader schold hem de huid vol, sloeg hem, om hem op die manier weer te veranderen in een “echte” man.
Jaren had hij gezocht naar een partner, maar er geen een kunnen vinden. Het hield vaak niet langer stand dan een week of twee. Dan werd hij afgerekend op het rare gedrag wat hij vertoonde, zijn voorliefde voor poppen. Zijn partners namen hem niet serieus en hij bleef uiteindelijk alleen over.
Om de nachten niet alleen door te hoeven brengen, had hij bij zijn baan om de nachtdiensten gevraagd. Hij was dan welliswaar alleen in het bedrijf, maar hij hoefde niet te denken aan zijn verloren liefdes. Hij kon zijn zinnen op het werk verzetten.
Tot op een dag er een onverwachte wending kwam in zijn nachtdiensten. Er was nog iemand aan het werk. Een jonge man, drie jaar jonger dan hij. En ook deze man viel op mannen. Zijn geluk kon niet op. Na een paar maanden hadden beide mannen een sterke band met elkaar en er ontwikkelde zich een prille liefde.
Hij nam zijn collega mee naar huis alwaar zij een romantische nacht tegemoet gingen. De volgende dag ontdekte zijn collega de poppen…..
Die eeuwige poppen. Wat had hij er toch mee? Hij wist het niet, maar kon er geen afscheid van nemen. En die poppen zouden hem een ware nachtmerrie bezorgen.
Zijn collega had in de bedrijfskantine een grote opblaaspop voor hem neergezet, met een kaartje er aan om hem te bedanken voor de geweldige nacht. De naam van de collega stond er niet onder, maar zijn naam stond op een groot lint wat om de pop hing.
Die nacht werd een ware hel. Hij werd getreiterd door zijn collega’s die hij bij de wisseling van de dienst zag, uitgelachen, uitgescholden en vervolgens gekleineerd. Hij kookte van binnen. Hoe had hij dit nou kunnen doen?! Hij vertrouwde zijn collega en dacht dat ze samen iets bijzonders hadden. Weer kwam hij bedrogen uit. Die nacht bedacht hij een plan. Hij zou zijn collega een lesje leren. Het werd tot in de puntjes uitgedacht en hij koos het moment om zijn plan tot uitvoer te brengen.
Het is een maand later als hij voor de zoveelste keer de nachtdienst draait. Zijn collega’s zijn ondertussen uitgegrapt en zijn de opblaaspop alweer vergeten, maar hij niet.
Woest denkt hij er nog aan terug, terwijl hij met zijn kaasschaaf in de weer is. Vol kracht schaaft hij het ene plakje na het andere en legt deze zorgvuldig op de werkbank neer. Allen even groot en even lang. Dat scheelt als je een scherpe kaasschaaf hebt, je krijgt mooie rechte plakjes.
Nadat hij alle plakjes die hij moest schaven, geschaafd had, zette hij de pan op het vuur. Het was alleen nog wachtend totdat het warm genoeg was. En dat zou een half uurtje duren. Dat gaf hem de tijd om de plakjes aan elkaar te maken.
Met uiterste precisie maakte hij de plakjes aan elkaar en controleerde of het stevig genoeg was. Ja, dat was het.
Toen uiteindelijk het half uur voorbij was, goot hij de inhoud van de pan in datgene wat hij van de plakjes gemaakt had.
De volgende ochtend keek hij naar zijn product….Hij was gelukkig. Hij had de liefde van zijn leven nu altijd bij zich en kon er elke dag van genieten. Er mee doen wat hij wilde, zonder dat hij beoordeeld zou worden op zijn verzameling poppen.
Op zijn werk schrokken de collega’s van het krantenbericht die ochtend. Hun dierbare collega die de grap met de opblaaspop had uitgehaald, was gevonden. Hij was ontdaan van zijn huid, maar aan de hand van zijn gebit hadden ze hem kunnen identificeren.
Hij was een man van eind twintig en was er sinds vijf jaar achter dat hij een voorkeur had voor mannen. Het was voor hem een moeilijke periode. Er werd bij hem thuis niet vrij over gedacht en al helemaal niet over gesproken. De stap om uit huis te gaan was dan ook niet verwonderlijk. Dan had hij de vrijheid.
Nadat hij het ouderlijk huis had verlaten, had hij het zijn ouders verteld. Zijn moeder barstte in tranen uit en zijn vader schold hem de huid vol, sloeg hem, om hem op die manier weer te veranderen in een “echte” man.
Jaren had hij gezocht naar een partner, maar er geen een kunnen vinden. Het hield vaak niet langer stand dan een week of twee. Dan werd hij afgerekend op het rare gedrag wat hij vertoonde, zijn voorliefde voor poppen. Zijn partners namen hem niet serieus en hij bleef uiteindelijk alleen over.
Om de nachten niet alleen door te hoeven brengen, had hij bij zijn baan om de nachtdiensten gevraagd. Hij was dan welliswaar alleen in het bedrijf, maar hij hoefde niet te denken aan zijn verloren liefdes. Hij kon zijn zinnen op het werk verzetten.
Tot op een dag er een onverwachte wending kwam in zijn nachtdiensten. Er was nog iemand aan het werk. Een jonge man, drie jaar jonger dan hij. En ook deze man viel op mannen. Zijn geluk kon niet op. Na een paar maanden hadden beide mannen een sterke band met elkaar en er ontwikkelde zich een prille liefde.
Hij nam zijn collega mee naar huis alwaar zij een romantische nacht tegemoet gingen. De volgende dag ontdekte zijn collega de poppen…..
Die eeuwige poppen. Wat had hij er toch mee? Hij wist het niet, maar kon er geen afscheid van nemen. En die poppen zouden hem een ware nachtmerrie bezorgen.
Zijn collega had in de bedrijfskantine een grote opblaaspop voor hem neergezet, met een kaartje er aan om hem te bedanken voor de geweldige nacht. De naam van de collega stond er niet onder, maar zijn naam stond op een groot lint wat om de pop hing.
Die nacht werd een ware hel. Hij werd getreiterd door zijn collega’s die hij bij de wisseling van de dienst zag, uitgelachen, uitgescholden en vervolgens gekleineerd. Hij kookte van binnen. Hoe had hij dit nou kunnen doen?! Hij vertrouwde zijn collega en dacht dat ze samen iets bijzonders hadden. Weer kwam hij bedrogen uit. Die nacht bedacht hij een plan. Hij zou zijn collega een lesje leren. Het werd tot in de puntjes uitgedacht en hij koos het moment om zijn plan tot uitvoer te brengen.
Het is een maand later als hij voor de zoveelste keer de nachtdienst draait. Zijn collega’s zijn ondertussen uitgegrapt en zijn de opblaaspop alweer vergeten, maar hij niet.
Woest denkt hij er nog aan terug, terwijl hij met zijn kaasschaaf in de weer is. Vol kracht schaaft hij het ene plakje na het andere en legt deze zorgvuldig op de werkbank neer. Allen even groot en even lang. Dat scheelt als je een scherpe kaasschaaf hebt, je krijgt mooie rechte plakjes.
Nadat hij alle plakjes die hij moest schaven, geschaafd had, zette hij de pan op het vuur. Het was alleen nog wachtend totdat het warm genoeg was. En dat zou een half uurtje duren. Dat gaf hem de tijd om de plakjes aan elkaar te maken.
Met uiterste precisie maakte hij de plakjes aan elkaar en controleerde of het stevig genoeg was. Ja, dat was het.
Toen uiteindelijk het half uur voorbij was, goot hij de inhoud van de pan in datgene wat hij van de plakjes gemaakt had.
De volgende ochtend keek hij naar zijn product….Hij was gelukkig. Hij had de liefde van zijn leven nu altijd bij zich en kon er elke dag van genieten. Er mee doen wat hij wilde, zonder dat hij beoordeeld zou worden op zijn verzameling poppen.
Op zijn werk schrokken de collega’s van het krantenbericht die ochtend. Hun dierbare collega die de grap met de opblaaspop had uitgehaald, was gevonden. Hij was ontdaan van zijn huid, maar aan de hand van zijn gebit hadden ze hem kunnen identificeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten